De laatste weken boekten we vooruitgang maar nu de carnaval ertussen en het was maar de vraag hoe we dat gingen verteren. Opa besloot na weer eens geen prijs als Einzelgänger volgend jaar als kleine wagen in Schimmert mee te lopen.
Daarvan zijn er niet zoveel. Als wagen is het ook normaal als je piept en dan zijn die gewrichtsgeluiden ook meteen gecamoufleerd. Robert en Sjlaoj zijn kandidaat voor een prijs in de categorie grote groepen. (ieder apart, samen zou het bij de mega groepen zijn). Sjlaoj moet tevoren dan wel een decibelmeting ondergaan want de geluidsproductie is tegenwoordig aan een maximum gebonden om aardbevingschade als in Groningen te vermijden. Bij ons in de hal hebben we nog geen geluidsgrens en dus ging Sjlaoj weer lekker los. Stand Sjlaoj tegen een heel damesteam van maasdal: 3-1 voor Sjlaoj. Dus dat was al winst. Bij de warming up bleek fistel nog loeigeluiden te maken, tja, met dat koerennen nog in zijn geheugen is dat wel logisch. Dat dan gevoegd bij een rondjes draaiende reu (voor een lekker ligplekje) en een nog steeds hoestende en proestende trainert/coach betekende dat de warming up weer een gebruikelijk pandemonium was van geblaat, geloei, gejank en gepiep. De tegenstander dacht dat ze in een kinderdierentuin waren beland. De 1e set was LOEIspannend, niet heel goed, maar met 25-23 wel voor ons. Set 2 was weer een LOEIgoeje, 25-15. Set 3 piepten en kraakten wee in alle voegen, het leek nog het meest op een reuzeorka die aan het bevallen wan van een 4 ling. Het geblaat van dames maasdal bracht ons verder uit het evenwicht en zo was het 2-1. Gelukkig roeptoeterde Sjaloj het hele zootje weer wakker en dat werkte met name goed op de aanval die weer volle pataille krachtig was en met overtuiging. De libero van Maasdal heeft nog schroeiplekken van Ruuds kanonnen en ook de laatste peer van Huub mocht er zijn en die maakte 25-23 en daarmee de 3-1 vol!
