De heenwedstrijd was zowat de slechtste van allemaal met 3 sets kansloos verloren (de 2e met 25-9) en de 4e set min of meer cadeau gekregen. Er was dus wat recht te zetten.
Met nog een nieuwtje, opa wordt wat hij is of is wat hij wordt. Dochterlief Nicole wordt een big mama, ze krijgt een puppy. Omdat dit laatste niet alleen beeldspraak is maar óók echt waar is en opa wat verward is kan bijgaande foto de situatie wellicht niet helemaal waarheidsgetrouw weergeven.
Dames 2 maakte er een thriller met superbarrage van en leenden wat tijd van ons. Het is ze vergeven, met zoveel (extra) man in het veld heb je gewoon wat langer nodig. De toekomst van Vludoc is veilig gesteld, over een jaartje of 15, 16 heeft dames 2 zowat een heel nieuw team geproduceerd. Heren 1 misschien ook, maar dat is bij hen minder zichtbaar, alhoewel enkele spelers doorlopend zwanger lijken te zijn. En gezien de afwezigheid van Bram konden we de precieze stand niet opmaken, hij zal wat Nachwuchs betreft toch zeker zijn bijdrage wel leveren, denken we.
Prima, want dan is de Vludoc reunie voor over 50 jaar verzekerd, daar hebben we toch allemaal voor getekend voor accoord dat we ingelicht worden? Tot 50 jaar na beeindigen lidmaatschap. Maar jong, dan moet ik vandaag opzeggen en dan zitten ze me tot mijn 107e nog achterna met reunies en zo. Moet ik als ik voor mijn 107e overlijd tegen die tijd er echt aan denken mijn adreswijzging door te geven. Heeft het hiernamaals een postcode? Maar eens gaan googelen.
Dan toch de wedstrijd begonnen en dat was een spiegelbeeld van de heenwedstrijd we walsten over budel heen, zeker de 1e set, set 2 en 3 ook wel duidelijk winst en set 4 gaven we wat onnodig af. Maar toch 4 punten en daarmee het budelgepruts wel recht gezet.
